بقا، مقاومت، فرصت طلبی و رشد سازمان ها در موقعیت های چالشی: ارائه مفهومی استراتژیک از انواع سازمان های تاب آور

هدف پژوهش حاضر، مفهوم سازی زوایایی بدیع از «انواع سازمان های تاب آور» می باشد. فلسفه پژوهش بر اساس رویکرد تفسیری، روش کیفی و استراتژی داده بنیاد با رویکرد ظاهر شونده است. جامعه مورد مطالعه، مدیران و خبرگان شرکت های تولیدی صنعت ساختمان هستند که در استان مازندران واقع شده اند. در این راستا با مدیران و خبرگان صنعت، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته صورت گرفت. باتوجه به تحلیل  انجام گرفته، با استفاده از کدگذاری با روش گلیزر و دو مرحله کدگذاری حقیقی و نظری، در پایان مرحله کدگذاری نظری، با توجه به خانواده «اانواع» گلیزر، چهار نوع سازمان تاب آور شناسایی شد. این سازمان ها در یک طیف دوطرفه قرار دارند که در یک طرف طیف، سازمان های بقامحور و در طرف دیگر آن سازمان های رشدمحور قرار می گیرند. بین این دو طیف، سازمان های مقاومت محور و فرصت طلب هستند. رشدمحورها اثرگذارتر و در جستجوی فرصت ها هستند، درحالی که بقامحورها، اثرپذیرتر و در جستجوی حل مسئله می باشند. هر یک از این سازمان ها در طیف خاصی از تاب آوری قرار دارند و دارای جایگاه استراتژیک خاصی هستند. این جایگاه ها قابل تغییر است، لذا سازمان ها می توانند در دیدگاه ها و برنامه های استراتژیک خود، برای رسیدن به نوعی از سازمان، با تاب آوری بالاتر، برنامه ریزی و تلاش کنند.

کلیدواژه ها:

سازمان های تاب آور ، بقامحور ، مقاومت محور ، فرصت طلب ، رشدمحور