چگونه توانستم عدم همکاری و بی رغبتی دانش آموزان را نسبت به مدرسه کاهش دهم؟
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی پداگوژی و اسپرانتولوژی «آموزش پژوهی و اسپرانتوپژوهی»– بهار ۱۴۰۴
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPERO03_157
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1404
چکیده مقاله:
واقعیت این است که درمان کودک بی میل و کلاس گریز بسیار با اهمیت است و والدین نباید نسبت به آن بی تفاوت باشند، چرا که بی میلی و در کلاس حاضر نشدن تاثیرات بدی بر کودک و خانواده می گذارد. برای مثال موجب اختلافات خانوادگی و به هم ریختن خانواده می شود، مشکلات تحصیلی ایجاد می کند، تعاملات اجتماعی کودک را کم می کند و زمینه ساز بزهکاری، اضطراب و افسردگی می شود و عواقب اقتصادی دارد. تشخیص این که کودکان به دلایل مختلف از حضور در کلاس خودداری می ورزند اهمیت بسزایی دارد. بهره هوشی بیشتر این کودکان در حد متوسط یا بالای متوسط است که نشان می دهد مشکلات تحصیلی، علت بی میلی آنها به مدرسه نیست. گاهی اوقات ترس از مدرسه، از اطلاعات محض از معلم یا دیگران و مقررات خارج از خانه، مقایسه شدن با کودکان نا آشنا و تجربه ترس از شکست ناشی می شود. برخی کودکان به دلیل تمسخر، آزار، تهدید و زورگویی بچه های دیگر و مورد انتقاد قرار گرفتن یا تنبیه شدن توسط معلم از مدرسه می ترسند. برای بسیاری از کودکان ترس از رفتن به مدرسه در واقع دور شدن از والدینشان (اضطراب جدایی) است. اکراه و امتناع از رفتن به مدرسه می تواند به دلایل مختلف باشد. در مواردی هم بی میلی کودک از این ترس شدید و غیرمنطقی ناشی می شود که تصور می کند در جمع، ارزیابی می شود یا خجالت می کشد، زیرا مجبور است در کلاس درس جواب دهد. در برخی از کودکان مبتلا به مدرسه هراسی، مراسم صبحگاهی استرس زاست و اغلب این کودکان دچار هراس از مکان های بسته هستند. شاید به همین دلیل برای برخی از این کودکان لازم باشد که هر وقت احساس ضعف و سستی می کنند بتوانند کلاس را ترک کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یاسمن صدقی
معاون فناوری، دبیر علوم متوسطه اول، فارس، شیراز