کاربرد واقعیت افزوده و هوش مصنوعی در آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان استثنائی

هدف از این پژوهش، بررسی و تبیین کاربردهای بالقوه و بالفعل واقعیت افزوده (AR) و هوش مصنوعی (AI) در تسهیل و بهبود آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان دارای نیازهای ویژه است. دانش آموزان استثنائی، از جمله افراد طیف اوتیسم، اختلالات یادگیری و کم توان ذهنی، اغلب در کسب و به کارگیری مهارت های اجتماعی، مانند برقراری ارتباط چشمی، درک نشانه های اجتماعی، و همدلی با چالش های جدی مواجه هستند. روش های سنتی آموزش در این زمینه گاهی اوقات فاقد انعطاف پذیری و جذابیت لازم برای این گروه از دانش آموزان هستند. در سال های اخیر، فناوری های نوظهور نظیر واقعیت افزوده و هوش مصنوعی به عنوان ابزارهای توانمندساز در حوزه های مختلف، به ویژه آموزش، مورد توجه قرار گرفته اند. این پژوهش با تکیه بر یافته های تحقیقات علمی، به بررسی نقش این دو فناوری در ایجاد محیط های یادگیری شخصی سازی شده، شبیه سازی موقعیت های اجتماعی در محیط های کنترل شده، و ارائه بازخورد آنی و دقیق می پردازد. یافته ها حاکی از آن است که تلفیق واقعیت افزوده با قابلیت های تحلیلی هوش مصنوعی می تواند به ایجاد سیستم های آموزشی هوشمندی منجر شود که قادر به تشخیص نیازهای خاص هر دانش آموز و ارائه مداخلات هدفمند هستند. این مقاله همچنین به چالش های پیش روی پیاده سازی این فناوری ها، مانند مسائل اخلاقی، دسترسی و آموزش معلمان، می پردازد و راهکارهایی را برای غلبه بر آن ها ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، هوش مصنوعی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان استثنائی ، آموزش و پرورش.