روان شناسی انگیزشی و کاربرد آن درمدیریت کلاس های چالش برانگیز

هدف این پژوهش بررسی نقش روان شناسی انگیزشی در بهبود مدیریت کلاس های چالش برانگیز و ارتقای تعاملات آموزشی در محیط های یادگیری با تنوع رفتاری بالا است. پژوهش حاضر با تمرکز بر نظریه های انگیزشی از جمله نظریه خودتعیینی (Deci & Ryan)، نظریه انتظار-ارزش (Eccles)، و مدل انگیزش پیشرفت، به تحلیل چگونگی تاثیر عوامل درونی و بیرونی بر رفتار دانش آموزان در کلاس های دشوار پرداخته است.روش تحقیق به صورت کیفی-تحلیلی و با بهره گیری از تحلیل محتوای منابع علمی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان دوره متوسطه، و مشاهده مشارکتی در کلاس های دارای چالش های رفتاری انجام شده است. داده ها با استفاده از مدل تحلیل مضمون (Thematic Analysis) و چارچوب نظری روان شناسی انگیزشی کدگذاری و طبقه بندی شدند.نتایج پژوهش نشان داد که به کارگیری اصول روان شناسی انگیزشی در مدیریت کلاس، به ویژه از طریق تقویت حس خودمختاری، شایستگی و ارتباط اجتماعی دانش آموزان، منجر به کاهش رفتارهای مخرب، افزایش مشارکت تحصیلی، و بهبود جو روانی کلاس می شود. همچنین، معلمان با شناخت سبک های انگیزشی دانش آموزان و تنظیم راهبردهای تدریس متناسب با آن ها، توانستند تعاملات آموزشی موثرتری برقرار کنند.این یافته ها نشان می دهند که تلفیق روان شناسی انگیزشی با راهبردهای مدیریت کلاس، می تواند به عنوان یک رویکرد عملی و مبتنی بر شواهد در مواجهه با چالش های رفتاری در محیط های آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی انگیزشی ، مدیریت ، کلاس های چالش برانگیز