بازخوانی تحلیلی – انتقادی ترجمه اسلوب قصر در دعای (۴۴) و (۴۵)صحیفه سجادیه(مطالعه موردی: ترجمه موسوی گرمارودی و استادولی)

ابزار قصر پرکاربردترین و مهم ترین ابزار برای برجسته سازی و تاکید محتوای کلام است. مفاهیمی که در نظر گوینده از اهمیت ویژه ای برخوردارند به وسیله این اسلوب نمایش داده می شوند؛ بنابراین در ترجمه این شگرد بلاغی باید دقت بیشتری کرد. دعا ورود و دعای وداع با ماه رمضان که در بردارند گونه های مختلف قصر است؛ علاوه برجسته کردن فضیلت ماه رمضان، برخی از آداب اسلامی را نیز آموزش می دهد. این جستار با روش تحلیلی-انتقادی و رویکرد بلاغی به بررسی اسالیب مشهور و غیرمشهور قصر در این دو دعا پرداخته و دو ترجمه حسین استاد ولی و سید علی موسوی گرمارودی را نیز مورد ارزیابی دقیق قرار داده است. با بررسی های انجام شده در مجموع عملکرد هر دو مترجم، در برگردان اسلوب «نفی+استثنا»، «ماده اختصاص»، «نفس»، «صیغه تعجب» و «نعت تخصیصی» (۱۰۰%)، در برگردان اسلوب «اضافه به ضمیر»، «تکرار»، «اسناد مرتین» و «مفعول مطلق نوعی» بیش از (۵۰%)، در برگردان اسلوب «باب اشتغال»، «تعلیل» و «قد» کمتر از (۴۰%)، و در برگردان سایر اسلوب (۰%) بوده است.

کلیدواژه ها:

اسلوب قصر ، صحیفه سجادیه ، ترجمه موسوی گرمارودی ، ترجمه استادولی