تبلور اصل برائت در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۹۲

چکیده اصل برائت در اصطلاح علم حقوق عبارت است از اینکه بر طبق قاعده، اشخاص نسبت به دیگران متعهد یا مدیون نمی باشند، مگر اینکه خلاف آن با دلیل محکمه پسندی اثبات شود. پژوهش پیش رو که با عنوان تبلور اصل برائت در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۹۲ تدوین یافته است در این پژوهش به جایگاه اصل برائت و شئون مختلف آن در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ پرداخته شده است و به ارزیابی جایگاه این اصل در قانون مصوب ۱۳۹۲ نسبت به قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب ( در امور کیفری) مصوب ۱۳۷۸ پرداخته شده است و هدف از انجام آن تبین جلوه های اصل برائت در مراحل مختلف دادرسی کیفری است تا با بیان این جلوه ها از هر اقدام محدود کننده و سلب آزادی و ورود به حریم خصوصی اشخاص جز به حکم قانون جلوگیری نموده و کرامت و حیثیت اشخاص را مورد تعرض قرار ندهیم. این تحقیق به شیوه کتابخانه ای نوشته شده و بعد از گردآوری اطلاعات با استفاده از روش های توصیفی، تطبیقی و مقایسه ای بین قانون مصوب ۱۳۷۸ و قانون مصوب ۱۳۹۲به بیان بررسی مطالب پرداخته شده است. از جمله نتایج این پژوهش می توان به این موضوع اشاره کرد که اصل برائت منحصر به مرحله دادرسی و صدور حکم نمی شود بلکه مرحله تحقیقات مقدماتی، مرحله تعقیب و کشف جرم را نیز در بر می گیرد و در مرحله از مراحل قانون آیین دادرسی کیفری می توان جلوه ها و تبلور این اصل را مشاهده نمود.

کلیدواژه ها:

اصل برائت ، آیین دادرسی کیفری ، متهم ، حقوق دفاعی متهم