تحلیل تاثیر شیوه های آموزشی معلمان بر رفتارهای اجتماعی و عاطفی دانش آموزان در کلاس

این پژوهش با هدف اصلی تحلیل تاثیر شیوه های آموزشی معلمان بر رفتارهای اجتماعی و عاطفی دانش آموزان در محیط کلاس انجام شده است. در دنیای پیچیده امروز، مدرسه نه تنها مکانی برای انتقال دانش، بلکه بستری حیاتی برای رشد و تکامل شخصیت چندبعدی دانش آموزان محسوب می شود. در این میان، معلم به عنوان اصلی ترین عنصر نظام آموزشی، با اتخاذ شیوه های تدریس گوناگون، نقشی بی بدیل در شکل دهی به مهارت های اجتماعی مانند همکاری، همدلی و مسئولیت پذیری و همچنین تنظیم هیجانات و عواطف دانش آموزان ایفا می کند. این تحقیق به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه شیوه های آموزشی فعال و دانش آموزمحور در مقابل شیوه های سنتی و معلم محور، می توانند به ترتیب به تقویت یا تضعیف این جنبه های کلیدی از رشد دانش آموزان منجر شوند. روش تحقیق حاضر، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای گسترده است. یافته ها نشان می دهند که شیوه های آموزشی مبتنی بر مشارکت، یادگیری مشارکتی، حل مسئله و تفکر انتقادی، با ایجاد فضایی امن و حمایتی در کلاس، به طور معناداری به افزایش خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه در دانش آموزان کمک می کنند. در مقابل، شیوه های مبتنی بر سخنرانی صرف و انتقال یک سویه اطلاعات، اغلب منجر به بروز رفتارهایی نظیر انفعال، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات در برقراری ارتباط با همسالان می شود. نتایج این پژوهش تاکید می کند که سرمایه گذاری بر روی آموزش و توانمندسازی معلمان برای استفاده از رویکردهای نوین آموزشی، یک استراتژی کلیدی برای پرورش نسلی سالم تر، سازگارتر و موفق تر در ابعاد فردی و اجتماعی است و می تواند به بهبود کلی فضای روانی-اجتماعی مدارس و در نهایت جامعه منجر گردد.

کلیدواژه ها:

شیوه های آموزشی ، رفتارهای اجتماعی ، رفتارهای عاطفی ، دانش آموزان ، معلم