نقش فناوری های نوین مانند GIS , وسیستمهای اطلاعات مکانی در تدریس جغرافیا

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فناوری های نوین، به ویژه سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سیستم های اطلاعات مکانی، در ارتقاء کیفیت تدریس و یادگیری درس جغرافیا انجام شده است. مساله اصلی آن است که علی رغم گسترش قابلیت های GIS در آموزش، میزان مهارت و استفاده عملی از آن در مدارس ایران هنوز محدود است. اهداف تحقیق شامل تحلیل تاثیر این فناوری ها بر فهم مفهومی و تحلیلی دانش آموزان، توسعه مهارت های حل مسئله و تصمیم گیری، ارتقاء انگیزه و مشارکت فعال و ارائه راهکارهای بهبود زیرساخت و آموزش معلمان می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی–تحلیلی با رویکرد کتابخانه ای بوده و داده ها از طریق مرور و تحلیل منابع معتبر داخلی و خارجی جمع آوری شدند. یافته ها نشان می دهد که استفاده از GIS در تدریس جغرافیا باعث تقویت درک فضایی، افزایش دقت تحلیل، ارتقاء انگیزه یادگیری و پرورش توان تصمیم گیری داده محور می شود. همچنین، فقدان زیرساخت مناسب، بانک داده های بومی و آموزش تخصصی معلمان از موانع اصلی است. نتیجه گیری تاکید دارد که بهره گیری نظام مند از GIS، ضمن پیوند نظریه و عمل، می تواند به رویکردی پایدار در یادگیری فعال جغرافیا تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

سامانه اطلاعات جغرافیایی ، GIS ، آموزش جغرافیا ، سیستم های اطلاعات مکانی ، یادگیری فعال.