بررسی تاثیر بازی های حرکتی بر رشد اجتماعی کودکان دبستانی

رشد اجتماعی کودکان یکی از ابعاد اساسی تربیت در دوران دبستان به شمار می رود که می تواند نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت، تعاملات گروهی و توانایی های ارتباطی آنان ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی های حرکتی بر رشد اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. در این مقاله با مرور مطالعات مرتبط و تحلیل نقش فعالیت های بدنی در فرآیند جامعه پذیری کودکان، به تبیین کارکردهای بازی های حرکتی در ایجاد روحیه همکاری، مسئولیت پذیری، افزایش اعتمادبه نفس و ارتقای مهارت های ارتباطی پرداخته می شود. یافته ها نشان می دهد که مشارکت در بازی های گروهی حرکتی، علاوه بر ارتقای توان جسمانی، زمینه رشد اجتماعی کودکان را فراهم می آورد و موجب تقویت تعامل مثبت میان همسالان، کاهش انزواطلبی و افزایش همدلی می شود. همچنین استفاده برنامه ریزی شده از این نوع فعالیت ها می تواند به عنوان رویکردی کارآمد در فرایند آموزش و پرورش مورد توجه معلمان و مربیان قرار گیرد. نتایج این پژوهش بر اهمیت طراحی و اجرای بازی های حرکتی متناسب با ویژگی های رشدی کودکان تاکید دارد تا بستری برای ارتقای سلامت جسمی و اجتماعی آنان در محیط مدرسه فراهم شود.

کلیدواژه ها:

بازی های حرکتی ، رشد اجتماعی ، کودکان دبستانی ، تعامل گروهی ، مهارت های ارتباطی