اختلالات زبانی و تاثیر آنها بر توانایی خواندن ونوشتن

اختلالات زبانی مانند دیسلکسیا (نارساخوانی) و دیسگرافیا (اختلال در نوشتن) تاثیر مستقیم و مهمی بر توانایی خواندن و نوشتن دارند. دیسلکسیا با مشکل در تشخیص حروف، کلمات و درک مطلب مرتبط است، در حالی که دیسگرافیا باعث مشکل در نوشتن افکار، ساختار جملات و استفاده صحیح از املای صحیح می شود. این اختلالات می توانند منجر به ناامیدی، انزوای اجتماعی و مشکلات تحصیلی شوند، اما با تشخیص به موقع و درمان های مناسب مانند گفتاردرمانی و تمرینات تخصصی قابل بهبود هستند روانشناسی از مقولات همچون اختلالات ادراکی، رفتارهای فزون کنشی، نقص توجه و زبان شناسی از عبارات ناگویی اکتسابی، نارساخوانی و پزشکی و عصب شناسی از موارد ضربه مغزی، نارساکنش وری قلیل مغز، صدمه یا آسیب مغزی استفاده می کنند.«ناتوانی یادگیری بخصوص ، یعنی اختلالی در یک یا چند فرایند روانی پایه که به درک یا استفاده از زبان شفاهی یا کتبی مربوط می شود و می تواند به شکل عدم توانایی کامل در گوش کردن ، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن، یا انجام محاسبات ریاضی ظاهر شود. این اصطلاح شرایطی چون معلولیت های ادراکی ،آسیب دیدگی های مغزی، نقص جزئی در کار مغز ، دیس لکسی یا نارساخوانی و آفازیای رشدی را در بر می گیرد. تعاریف ناتوانی یادگیری با تغییرات متنوعی همراه بوده است این امر ممکن است به خاطر ارزشیابی و بازنگری های متحد و در این قلمرو و ماهیت علمی آن باشد. رشته های تخصصی متعددی به طور مثال پزشکی، روانشناسی، علوم تربیتی، زبان شناسی و عصب شناسی، هر کدام اصطلاحاتی را برای تبیین این اختلال دخیل کرده اند. برای مثال علوم تربیتی عبارت ناتوانی یادگیری خاص را به کار می برد، روش تحقیق کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

معلولیت ادراکی ، زبان شناسی ، اختلالات ادراکی ، روانشناسی