نقش معلمان و خانواده در حمایت تحصیلی و روان شناختی از دانش آموزان دیرآموز در مدارس ابتدایی

هدف این مقاله مروری، بررسی نقش حیاتی و چندوجهی معلمان و خانواده ها در ارائه حمایت های تحصیلی و روان شناختی به دانش آموزان دیرآموز در مقطع ابتدایی است. دیرآموزی یا کندآموزی به گروهی از دانش آموزان اطلاق می شود که با وجود هوش در حد متوسط یا نزدیک به متوسط، در فرآیند یادگیری مفاهیم درسی، به ویژه مهارت های پایه مانند خواندن، نوشتن و حساب، با چالش های قابل توجهی مواجه هستند (صالحی مورکانی، ۱۴۰۱). این چالش ها می توانند منجر به افت تحصیلی، کاهش اعتمادبه نفس، و مشکلات عاطفی و رفتاری شوند. بنابراین، حمایت همه جانبه از این دانش آموزان برای تضمین موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبه آنان ضروری است. این مقاله با مرور منابع پژوهشی، به تحلیل شیوه های حمایتی در دو محیط کلیدی یعنی مدرسه و خانواده می پردازد. در بخش مدرسه، بر نقش معلمان در شناسایی زودهنگام، به کارگیری روش های تدریس نوین و انفرادی سازی آموزشی تاکید می شود. در بخش خانواده، اهمیت مشارکت فعال والدین در پیگیری مسائل تحصیلی و فراهم آوردن محیطی حمایتی و بدون فشار مورد بحث قرار می گیرد. نتایج این بررسی نشان می دهد که همکاری و تعامل مستمر میان معلمان و خانواده ها، با اتکا بر راهکارهای علمی و عملی، موثرترین استراتژی برای کمک به این دانش آموزان است و می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و ارتقای سلامت روان آن ها کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان دیرآموز ، حمایت تحصیلی ، حمایت روان شناختی ، معلمان ، خانواده