نقش هوش مصنوعی در بهبود خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در بهبود خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان و شناسایی سازوکارها و موانع موثر بر این فرایند انجام شد. روش تحقیق مروری بود؛ در گام نخست منابع مرتبط با «هوش مصنوعی آموزشی» و «خودکارآمدی تحصیلی» در پایگاه های ملی و بین المللی و نشریات داخلی جستجو و با معیارهای ارتباط موضوعی، تازگی انتشار و اعتبار علمی غربال شدند. پس از شناسایی اولیه، مطالعات بر اساس چکیده و هدف پژوهش فیلتر و تنها منابعی که به کاربردهای آموزشی هوش مصنوعی و تاثیر آن بر خودکارآمدی پرداخته بودند وارد تحلیل نهایی شدند. یافته ها نشان دادند که مداخلات مبتنی بر هوش مصنوعی—به ویژه سامانه های تطبیقی، ابزارهای بازخورد فوری و تحلیل گرهای تشخیصی—از طریق شخصی سازی مسیرهای یادگیری، ارائه بازخورد هدفمند و تقویت تجربیات موفق می توانند خودکارآمدی تحصیلی را ارتقا دهند. در عین حال، کیفیت و نمایندگی داده ها، شفافیت الگوریتمی، نابرابری دسترسی به زیرساخت ها و کمبود مهارت های دیجیتال معلمان و خانواده ها به عنوان موانع اساسی شناسایی شدند که در برخی مطالعات موجب کاهش اثربخشی مداخلات شدند. نتیجه گیری این است که هوش مصنوعی دارای پتانسیل قابل توجهی برای تقویت خودکارآمدی است؛ اما تحقق این پتانسیل مستلزم تضمین کیفیت داده و الگوریتم، آموزش هدفمند معلمان، سیاست گذاری برای دسترسی برابر و بومی سازی محتوا و پیاده سازی در قالب رویکرد ترکیبی انسان–ماشین همراه با چارچوب های اخلاقی و نظارتی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی آموزشی ، مروری نظام مند ، خودکارآمدی تحصیلی ، شخصی سازی یادگیری