تحلیل تاثیر محیط یادگیری حمایت گر بر کاهش احساس طرد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی

احساس طرد اجتماعی به عنوان یکی از مشکلات روان شناختی و تربیتی رایج در میان دانش آموزان ابتدایی، پیامدهای منفی متعددی همچون کاهش اعتمادبه نفس، افت تحصیلی، انزوای اجتماعی و شکل گیری نگرش های منفی نسبت به فرآیند یادگیری را به دنبال دارد. در سال های اخیر، توجه پژوهشگران حوزه روان شناسی تربیتی بر نقش محیط یادگیری در ارتقای سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان معطوف شده است. محیط یادگیری حمایت گر به عنوان فضایی که در آن روابط مثبت، تعاملات همدلانه، فرصت های برابر برای مشارکت و حمایت عاطفی و شناختی فراهم می شود، می تواند به طور موثر در کاهش احساس طرد اجتماعی دانش آموزان نقش ایفا کند.پژوهش حاضر با هدف تحلیل تاثیر محیط یادگیری حمایت گر بر کاهش احساس طرد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی شهرستان آزادشهر استان گلستان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی–تحلیلی و پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه آموزگاران و دانش آموزان ابتدایی این شهرستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بوده و نمونه پژوهش به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد احساس طرد اجتماعی (ولز و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه محقق ساخته محیط یادگیری حمایت گر بر اساس مدل روان شناسی اجتماعی کلاس درس بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیره و رگرسیون خطی) تجزیه وتحلیل شدند.نتیجه گیری کلی پژوهش بیانگر آن است که توجه به طراحی و تقویت محیط های یادگیری حمایت گر در مدارس ابتدایی می تواند راهکاری موثر برای کاهش احساس طرد اجتماعی و ارتقای سلامت روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان باشد. این امر برای آموزگاران ابتدایی شهرستان آزادشهر و سایر مناطق کشور به منزله یک ضرورت آموزشی مطرح است و می تواند مبنای سیاست گذاری های آموزشی و تربیتی در سطح کلان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری حمایت گر ، احساس طرد اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، روان شناسی تربیتی