کاربردبازی سازی تعاملی وفناوری در بهینه سازی روش های تدریس وارزیابی معلمان

هدف این مقاله، بررسی عمیق و همه جانبه کاربرد بازی سازی تعاملی و فناوری های نوین در حوزه آموزش و پرورش، با تمرکز بر بهینه سازی و تحول روش های تدریس و ارزیابی عملکرد معلمان است. با توجه به چالش های موجود در نظام های آموزشی سنتی، مانند کاهش انگیزه دانش آموزان، یکنواختی فرآیندهای آموزشی و عدم دقت کافی در ارزیابی عملکردی، این تحقیق به دنبال تبیین پتانسیل های نهفته در رویکردهای نوین است. بازی سازی، با بهره گیری از عناصر انگیزشی بازی ها نظیر امتیازدهی، نشان ها، تابلوهای امتیازات و چالش ها، فرآیند یادگیری را جذاب تر و موثرتر می سازد. از سوی دیگر، فناوری های پیشرفته نظیر هوش مصنوعی، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، بسترهای لازم برای ارائه تجارب آموزشی شخصی سازی شده و تعاملی را فراهم می آورند. در این راستا، با بررسی مبانی نظری، مدل های کاربردی و مطالعات موردی، چگونگی بهره گیری از این ابزارها برای بهبود کیفیت تدریس و ایجاد یک سیستم ارزیابی عادلانه و دقیق برای معلمان تحلیل می شود. همچنین، با مروری بر تحقیقات صورت گرفته در ایران، به ویژه در دانشگاه ها و موسسات پژوهشی، تلاش شده تا دیدگاهی بومی و سازگار با شرایط فرهنگی و آموزشی کشور ارائه گردد. نتایج نشان می دهد که ادغام هوشمندانه بازی سازی و فناوری می تواند به افزایش انگیزه، مشارکت فعال و یادگیری عمیق در دانش آموزان منجر شود، در عین حال که فرآیند ارزیابی معلمان را از حالت ایستا و صرفا مبتنی بر مشاهده به یک فرآیند پویا، داده محور و بازخورد گرا متحول می سازد. این رویکرد، راهکاری نوین برای تربیت نسلی خلاق و متفکر و ارتقاء جایگاه حرفه ای معلمان در عصر حاضر ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

بازی سازی ، فناوری آموزشی ، روش های تدریس ، ارزیابی معلمان ، یادگیری تعاملی ، هوش مصنوعی ، تعلیم و تربیت ، ایران