بررسی اثر انوکساپارین و آسپرین در پیشگیری از سقط جنین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با سابقه ۲ بار یا بیشتر سقط مکرر بدون ترومبوفیلی اکتسابی

مقدمه: سقط مکرر، یکی از مشکلات پزشکی باروری است و شیوع آن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) بیشتر است. اگرچه آنتی کوآگولانت­ ها و آسپرین معمولا برای درمان استفاده می­ شوند، شواهد کافی برای حمایت از اثربخشی درمان وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آسپرین و انوکساپارین در پیشگیری از سقط مکرر در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. روش کار: این مطالعه کوهورت گذشته نگر در سال های ۹۷-۱۳۹۶ بر روی ۴۰ زن ۴۰-۲۰ ساله مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با سابقه دو یا چند سقط مکرر که پس از درمان القای تخمک گذاری برای ناباروری باردار شده بودند، انجام گرفت. پس از تحریک تخمک گذاری و تایید حاملگی داخل رحمی، بیماران به دو گروه دریافت کننده انوکساپارین و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه از ماه سوم بارداری آسپرین دریافت کردند. سپس نتایج بارداری در بین دو گروه مقایسه و پیگیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۱۷) و آزمون های من ویتنی، کای دو و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: بین دو گروه از نظر سن، تعداد بارداری، زایمان و سقط تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (۶۸/۰=p). در گروه دریافت کننده انوکساپارین و آسپرین، ۱۶ نفر (۸۰%) در مقایسه با ۱۲ نفر (۶۰%) در گروه آسپرین، زایمان ترم داشتند، هرچند این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (۳/۰=p). نتیجه ­گیری: در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در گروه دریافت کننده انوکساپارین و آسپرین، حدود ۲۰% کاهش در سقط مکرر مشاهده شد. اگرچه به دلیل حجم نمونه کم، نتایج از نظر آماری معنی دار نبود، اما ارزش بالینی دارد و نیازمند انجام بررسی ­های بیشتر می ­باشد.

کلیدواژه ها:

آسپرین ، انوکساپارین ، سقط مکرر ، سندرم تخمدان پلی کیستیک