مهارت های ارتباط موثر در خانواده و تاثیر آن بر فرزندان

یکی از مهم ترین شیوه های یادگیری انسان، یادگیری مشاهده ای یا همان الگوبرداری رفتاری است. کودکان و نوجوانان بیش از آنکه از طریق توصیه ها و آموزش های مستقیم یاد بگیرند، با مشاهده رفتار والدین و اطرافیان خود الگو می گیرند. به بیان ساده، آنچه والدین انجام می دهند بسیار تاثیرگذارتر از چیزی است که می گویند. کودک به طور طبیعی تمایل دارد رفتار والدین، خواهر و برادر و افراد مهم زندگی اش را تقلید کند. بسیاری از ارزش ها، عادت ها، مهارت های اجتماعی و حتی شیوه ابراز هیجان ها از طریق الگوبرداری شکل می گیرد. کودکان بیشتر از گوش هایشان با چشم هایشان یاد می گیرند. هر رفتار والدین، خواه کوچک و ساده، می تواند در ذهن و شخصیت کودک تثبیت شود. بنابراین، بهترین روش تربیت این است که والدین و اعضای خانواده خودشان همان چیزی باشند که می خواهند فرزندشان بشود. تربیت کودک و نوجوان بدون استفاده از سیستم درست تشویق و تنبیه امکان پذیر نیست. این دو ابزار، اگر به طور علمی و متعادل به کار گرفته شوند، می توانند به رشد شخصیت سالم، مسئولیت پذیری و خودکنترلی در فرزندان کمک کنند. مشکل زمانی ایجاد می شود که والدین فقط تنبیه یا فقط تشویق را به کار ببرند، یا شیوه های افراطی و نادرست استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

مهارت موثر ، خانواده ، فرزندان ، ارتباط و تربیت