تاثیر ناسیونالیسم قوم گرا بر تروریسم قومی؛ مطالعه موردی: پژاک

ناسیونالیسم قومی یکی از چالش برانگیزترین اصطلاحاتی است که در دنیای مدرن و امروزی کشورهای مختلفی را با چالش های عدیده ای مواجه می کند، آن هم از این حیث که با استناد به خط کش قومیت و نگاه قومی، خط تمایزی میان خود و سایرین می کشد. این امر زمانی پراهمیت تر می شود که گروه های هویت جوی قومی در کشورهای چندقومیتی با استمداد از ناسیونالیسم قومی، و نیز مولفه های نهفته در آن مانند جدایی طلبی، به خشونت و ترور در جامعه هدف خود مبادرت می ورزند. این پدیده نه تنها تهدیدی برای ثبات داخلی کشورها محسوب می شود، بلکه گاه می تواند منجر به تشدید تنش های منطقه ای و بین المللی شود.ایران نیز از جمله کشورهایی است که در طی چندین سده اقوام گوناگونی را در پهنه جغرافیایی خود داشته است که در برخی برهه ها با زایش گروهک هایی که از نظر فرهنگی و قومی با این اقوام قرابت داشته اند، مشکلات عدیده ای برای تمامیت ارضی کشور به وجود آوردند. یکی از این گروه ها پژاک(حزب حیات آزاد کردستان) است. پژاک علی رغم داشتن ریشه شکل گیری برون مرزی، با استفاده از احساسات قومی، به تحریک در منطقه کردنشین کشور اقدام می کند و در راستای این اقدامات، به خشونت و کنش تروریستی مبادرت می ورزد. این گروه از راهبردهای تبلیغاتی و شبکه های ارتباطی بهره می برد تا نفوذ خود را گسترش دهد و حمایت های محلی را جلب کند.با توجه به گزاره های ذکر شده، هدف از پژوهش حاضر بررسی پژاک از موضع گروهک تروریستی، با بستر ناسیونالیسم قومی است. سوال پژوهش این است که پژاک چگونه از مبانی فکری خود برای اقدامات تروریستی استفاده می کند؟ فرضیه پژوهش بر این اصل استوار است که پژاک با اتکا به مبانی ناسیونالیسم قومی به اقدامات تروریستی مبادرت می ورزد. روش به کارگرفته شده نیز اتکا به جامعه شناسی تاریخی و استناد به منابع کتابخانه ای و اینترنتی است.

کلیدواژه ها:

ناسیونالیسم قومی ، پژاک ، تروریسم ، جدایی طلبی ، ایران