بازاندیشی فرآیند طراحی لباس با مدل های زبانی هوشمند

تحولات اخیر در حوزه هوش مصنوعی، به ویژه توسعه مدل های زبانی هوشمند، زمینه ای نوین برای بازنگری در فرآیند طراحی لباس فراهم کرده اند. این پژوهش با هدف بررسی نقش مدل های زبانی در ارتقای خلاقیت، تسهیل آموزش و بهینه سازی مراحل طراحی پوشاک انجام شده است. روش تحقیق به صورت کیفی و تحلیلی بوده و با بهره گیری از نمونه های کاربردی، تعامل میان طراحان لباس و مدل های زبانی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که مدل های زبانی قادرند در تولید ایده های نو، توصیف دقیق الگوهای دوخت، پیشنهاد ترکیب های رنگی و پارچه ای، و آموزش مرحله به مرحله فرآیند طراحی نقش موثری ایفا کنند. همچنین، استفاده از این فناوری ها در محیط های آموزشی موجب افزایش تعامل هنراموزان با محتوای درسی و ارتقای سطح یادگیری عملی شده است. با این حال، چالش هایی نظیر حفظ هویت فرهنگی در طراحی، وابستگی بیش از حد به فناوری، و ضرورت هدایت خلاقیت انسانی توسط مربیان متخصص نیز شناسایی شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که مدل های زبانی هوشمند، در صورت بهره برداری آگاهانه و هدفمند، می توانند به عنوان ابزار مکمل در فرآیند طراحی لباس مورد استفاده قرار گیرند و زمینه ساز تحول در آموزش هنرهای کاربردی باشند.

کلیدواژه ها:

طراحی لباس ، مدل های زبانی هوشمند ، آموزش هنرهای کاربردی ، خلاقیت دیجیتال ، هوش مصنوعی