آموزش فراگیر و راهکارهای ادغام دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس عادی

هدف از این پژوهش، بررسی جامع مبانی نظری، وضعیت فعلی و راهکارهای عملی برای اجرای موفق آموزش فراگیر و ادغام دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس عادی ایران است. آموزش فراگیر یک رویکرد نوین آموزشی است که بر این اصل استوار است که همه دانش آموزان، صرف نظر از تفاوت ها و توانایی هایشان، حق دارند در یک محیط آموزشی مشترک و در کنار همسالان خود به یادگیری بپردازند. این مقاله با مروری بر پیشینه تاریخی آموزش ویژه، به تبیین مفهوم آموزش فراگیر، اصول و ارزش های آن می پردازد و سپس وضعیت قوانین، چالش ها و فرصت های موجود در نظام آموزشی ایران را بررسی می کند. در ادامه، راهکارهای عملی و مبتنی بر شواهد برای ادغام دانش آموزان با نیازهای گوناگون، شامل نیازهای جسمی، یادگیری، ذهنی، و شنوایی و بینایی، به تفصیل ارائه می شود. علاوه بر این، نقش کلیدی معلمان، والدین و همسالان در ایجاد یک محیط حمایتی و پذیرنده مورد تحلیل قرار می گیرد و به ضرورت سیاست گذاری های موثر و مدیریت مناسب در سطوح کلان اشاره می شود. در نهایت، با ارائه مطالعات موردی و توصیه های کاربردی، این مقاله نشان می دهد که با وجود چالش های پیش رو، آموزش فراگیر نه تنها یک الزام اخلاقی و حقوقی، بلکه یک فرصت بی نظیر برای ارتقاء کیفیت آموزش و ایجاد جامعه ای فراگیرتر و عادلانه تر است.

کلیدواژه ها:

: آموزش فراگیر ، نیازهای ویژه ، ادغام آموزشی ، دانش آموزان استثنایی ، ایران.