بررسی تاثیر فعالیت های پرورشی بر کاهش آسیب های اجتماعی در مدارس

فعالیت های پرورشی در مدارس به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای تربیتی، نقش کلیدی در کاهش آسیب های اجتماعی و ارتقای سلامت روانی و اخلاقی دانش آموزان ایفا می کنند. این فعالیت ها شامل برنامه هایی همچون برگزاری جلسات مشاوره، مسابقات فرهنگی و هنری، فعالیت های گروهی، برنامه های مذهبی و اخلاقی، و کارگاه های مهارت های زندگی است که با هدف ایجاد محیطی پویا و ایمن، مسیر رشد همه جانبه دانش آموزان را هموار می سازد. یکی از مهم ترین کارکردهای فعالیت های پرورشی، تقویت حس تعلق به مدرسه و جامعه است؛ امری که از طریق افزایش مشارکت دانش آموزان در برنامه های جمعی و تعامل سازنده با همسالان و معلمان حاصل می شود.پژوهش ها نشان می دهد که بی توجهی به فعالیت های پرورشی می تواند زمینه ساز بروز مشکلاتی نظیر پرخاشگری، افت تحصیلی، گرایش به رفتارهای پرخطر، و کاهش مسئولیت پذیری در میان دانش آموزان شود. در مقابل، اجرای موثر این فعالیت ها می تواند تاب آوری دانش آموزان را در برابر فشارهای روانی و اجتماعی افزایش دهد و توانایی آنان در مدیریت تعارضات و تصمیم گیری های صحیح را تقویت کند. علاوه بر این، برنامه های پرورشی فرصتی ارزشمند برای شناسایی استعدادهای فردی و اجتماعی دانش آموزان فراهم می آورند و با هدایت درست، آن ها را به سوی مسیرهای سالم و مفید سوق می دهند. به طور کلی، فعالیت های پرورشی نه تنها مکمل آموزش رسمی محسوب می شوند، بلکه به عنوان عاملی پیشگیرانه در برابر آسیب های اجتماعی عمل می کنند.