مقایسه روش های سنتی و روش های نوین تدریس زبان انگلیسی در مدارس//

تحولات سریع در فناوری، روان شناسی یادگیری و نظریه های زبان آموزی، روش های تدریس زبان انگلیسی را در دهه های اخیر دستخوش تغییرات بنیادین کرده است. این مقاله با هدف مقایسه روش های سنتی و روش های نوین تدریس زبان انگلیسی در مدارس، به بررسی تفاوت ها، مزایا، چالش ها و تاثیر هر یک بر یادگیری زبان آموزان می پردازد.در روش های سنتی، محوریت تدریس بر انتقال مستقیم دانش توسط معلم، حفظ واژگان و قواعد، و استفاده از کتاب های درسی متمرکز است. در این شیوه، یادگیرنده بیشتر نقش دریافت کننده منفعل دارد و تمرکز عمده بر مهارت های خواندن و نوشتن است. در مقابل، روش های نوین بر یادگیری فعال، تعامل دوطرفه، و تقویت چهار مهارت اصلی زبان (شنیدن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن) با تاکید بر کاربرد عملی زبان در موقعیت های واقعی تاکید دارند.یافته های مقاله نشان می دهد که روش های نوین مانند تدریس ارتباطی (CLT)، آموزش مبتنی بر پروژه، یادگیری دیجیتال، و استفاده از بازی های آموزشی و ابزارهای چندرسانه ای، موجب افزایش انگیزه، مشارکت و اعتمادبه نفس زبان آموزان می شود. این روش ها، یادگیری زبان را برای دانش آموزان لذت بخش تر و موثرتر می سازند. با این حال، چالش هایی نظیر کمبود تجهیزات، عدم آشنایی برخی معلمان با فناوری، و نیاز به بازنگری در برنامه های درسی نیز مورد توجه قرار گرفته است.در پایان، مقاله بر ضرورت ترکیب هوشمندانه دو رویکرد، توانمندسازی معلمان، و فراهم سازی زیرساخت های لازم برای اجرای موفق روش های نوین در مدارس تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: روش های سنتی ، روش های نوین ، تدریس زبان انگلیسی ، مدارس ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی ، یادگیرنده محوری ، آموزش زبان