اقدام پژوهی: چگونه توانستم مشکل جمله سازی انگلیسی زبان آموزان خود را از طریق روش های چندحسی، بازی وارسازی و فناوری آموزشی تعاملی بهبود بخشم؟

هدف از اقدام پژوهی حاضر، بهبود مهارت جمله سازی انگلیسی زبان آموزان پایه هشتم موسسه زبان رشد بود. بررسی های اولیه مدرس نشان داد که بسیاری از زبان آموزان کلاس در کاربرد صحیح ساختارهای پایه (مانند فعل to be، جملات سوالی و منفی) مشکل داشتند و اشتباهاتی مانند حذف فعل، ترجمه تحت اللفظی از فارسی و عدم تطابق فاعل و فعل مرتکب می شدند. برای حل این مسئله، از ترکیب روش های چندحسی (کدهای رنگی برای اجزای جمله)، بازی وارسازی (فعالیت های گروهی مانند جمله سازی با کاپ های رنگی) و فناوری آموزشی (کاربرگ های تعاملی آنلاین با بازخورد فوری) استفاده شد. داده ها از طریق مشاهده مستقیم رفتار زبان آموزان در کلاس، مصاحبه با آن ها و والدین( عمدتا مادران)، معلم سال قبل، و تحلیل اسناد (دفترها و آزمون های قبل) جمع آوری شد. نتایج نشان دادند که پس از ۸ هفته اجرای راهکارهای مزبور، میانگین دقت در جمله سازی زبان آموزان تا ۴۰٪ بهبود یافت. علاوه بر این، مشارکت زبان آموزان در فعالیت های کلاسی افزایش و وابستگی آن ها به معلم کاهش یافت. نکته جالب توجه دیگر این بود که زبان آموزان قوی تر به جای تک روی در فعالیت های گروهی، همکلاسی های ضعیف تر خود را راهنمایی می کردند و این امر فضای یادگیری مشارکتی را تقویت کرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده هم زمان از محرک های بصری، فعالیت های حرکتی و فناوری آموزشی می تواند درک ساختار جمله را به طور معناداری بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

معنادار ، یادگیری ، حرکتی