راهکارهای مبتنی بر علم اعصاب و روانشناسی شناختی برای ارتقای یادگیری و مواجهه با اختلالات یادگیری در بستر آسیب های تربیتی

فرآیند یادگیری، پدیده ای پیچیده است که ریشه های عمیقی در عملکرد مغز و فرآیندهای شناختی دارد. در سال های اخیر، پیشرفت های چشمگیر در علم اعصاب و روانشناسی شناختی، بینش های ارزشمندی را در مورد چگونگی پردازش اطلاعات، شکل گیری حافظه، و سازماندهی دانش در مغز فراهم آورده است. این دانش نه تنها به طراحی روش های آموزشی اثربخش تر کمک می کند، بلکه راهکارهای نوینی برای تشخیص زودهنگام و مداخله در اختلالات یادگیری ارائه می دهد. با این حال، تاثیر آسیب های تربیتی، از جمله محیط های آموزشی نامناسب، کمبود منابع، رویکردهای تدریس ناکارآمد، و فشارهای روانی، می تواند مسیر طبیعی رشد شناختی و یادگیری را مختل کرده و حتی به بروز یا تشدید اختلالات یادگیری منجر شود. این مقاله با هدف ارائه راهکارهایی مبتنی بر یافته های علم اعصاب و روانشناسی شناختی، به بررسی چگونگی ارتقای یادگیری و مواجهه با اختلالات یادگیری در بستر آسیب های تربیتی می پردازد. تاکید بر مداخلات مبتنی بر شواهد، طراحی محیط های یادگیری مغز-محور، و رویکردهای فردی سازی شده برای دانش آموزان با نیازهای خاص، از محورهای اصلی این بحث خواهد بود.

کلیدواژه ها:

علم اعصاب ، روانشناسی شناختی ، یادگیری ، اختلالات یادگیری ، آسیب های تربیتی ، حافظه ، توجه ، کارکردهای اجرایی ، نوروپلاستیسیتی