رابطه سبک دلبستگی والدین با خودکارآمدی هیجانی و کیفیت روابط بین فردی نوجوانان: نقش واسطه ای کارکردهای اجرایی مغز

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبک دلبستگی والدین بر خودکارآمدی هیجانی و کیفیت روابط بین فردی نوجوانان با توجه به نقش واسطه ای کارکردهای اجرایی مغز است. سبک دلبستگی والدین، به عنوان یکی از عوامل مهم در شکل گیری شخصیت و تنظیم هیجان های نوجوانان، می تواند بر میزان خودکارآمدی هیجانی و نحوه تعاملات اجتماعی آن ها تاثیر بگذارد. علاوه بر این، کارکردهای اجرایی مغز، شامل مهارت هایی همچون کنترل توجه، حافظه کاری، انعطاف پذیری شناختی و تنظیم هیجانی، نقش مهمی در میانجی گری این ارتباط ایفا می کنند.در این مطالعه، از روش پژوهش همبستگی و تحلیل مدل های میانجی گری استفاده شده است. نمونه ای از نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسش نامه های سبک دلبستگی والدین، خودکارآمدی هیجانی، کیفیت روابط بین فردی و آزمون های عصب روان شناختی مرتبط با کارکردهای اجرایی مغز بوده اند.نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن والدین با خودکارآمدی هیجانی بالاتر و کیفیت بهتر روابط بین فردی نوجوانان مرتبط است. همچنین، کارکردهای اجرایی مغز به عنوان یک عامل میانجی، نقش مهمی در تقویت این ارتباط ایفا می کنند. این یافته ها نشان دهنده اهمیت سبک دلبستگی والدین و تقویت کارکردهای اجرایی مغز در ارتقای خودکارآمدی هیجانی و کیفیت روابط نوجوانان است. یافته های پژوهش می توانند مبنایی برای طراحی مداخلات تربیتی و آموزشی در راستای بهبود سلامت روانی نوجوانان باشند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی والدین ، خودکارآمدی هیجانی ، روابط بین فردی نوجوانان ، کارکردهای اجرایی مغز