روایت معلمان از آموزش فراگیر: تجربه های زیسته در کلاس های ابتدایی با حضور دانش آموزان با نیازهای ویژه

هدف پژوهش حاضر، فهم تجربه های زیسته ی معلمان ابتدایی از آموزش در کلاس های فراگیر با حضور دانش آموزان دارای نیازهای ویژه است. این مطالعه با رویکرد کیفی و روش روایت پژوهی انجام شد. مشارکت کنندگان شامل سه معلم زن با پیشینه های کاری متفاوت بودند که تجربهی تدریس در کلاس های تلفیقی را داشتند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از کدگذاری سه مرحله ای تحلیل شد. یافته ها نشان داد که معلمان با ورود ناگهانی به فضای آموزش فراگیر، در غیاب آمادگی تخصصی و حمایت ساختاری، با چالش هایی همچون اضطراب، ناتوانی اولیه، فشار نقش های چندگانه و فرسودگی حرفه ای مواجه اند. با این حال، روایتها حکایت از آن دارند که معلمان توانسته اند با بهره گیری از خودآموزی، خلاقیت، و رویکردی انسانی در تدریس، مسیر رشد حرفه ای خود و توانمند سازی دانش آموزان را طی کنند. نتایج همچنین بر نقش کلیدی نگرش فردی معلم، اهمیت آموزش همدلی، و ضرورت بازنگری در سیاست های حمایتی نظام آموزشی تاکید دارد. در مجموع، این پژوهش نشان میدهد که تحقق آموزش فراگیر نه صرفا در گرو منابع و ساختار، بلکه متکی بر بازتعریف نقش حرفه ای معلم و باور به کرامت انسانی همه دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، روایت پژوهی ، تجربه زیسته ، معلمان ابتدایی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه