تاثیر آموزش و توانبخشی در یادگیری دانش آموزان و کودکان سندرم دان

پژوهش حاضر به بررسی جامع تاثیر آموزش و توانبخشی بر فرآیند یادگیری کودکان مبتلا به سندرم دان می پردازد. سندرم دان، یک اختلال ژنتیکی، با ویژگی های رشدی و یادگیری منحصربه فردی همراه است که نیازمند رویکردهای آموزشی و توانبخشی تخصصی دارد. مقاله حاضر با مرور یافته های علمی نوین، اهمیت مداخلات زودهنگام، آموزش فردی سازی شده، استفاده از روش های چندحسی و بصری، و نقش تکرار و تمرین در تسهیل یادگیری این کودکان را مورد تاکید قرار می دهد. همچنین، تاثیر خدمات توانبخشی شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی در ارتقای مهارت های حرکتی، خودیاری، ارتباطی و اجتماعی آن ها بررسی می شود. در ادامه، روش های نوین آموزشی مبتنی بر نقاط قوت، آموزش یکپارچه با پشتیبانی فردی، استفاده از فناوری های آموزشی تعاملی، آموزش از طریق هنر و پروژه، و نقش داستان گویی در یادگیری این کودکان تشریح می گردد. در نهایت، با جمع بندی یافته ها و ارائه پیشنهادات کاربردی برای بهبود کیفیت آموزش و توانبخشی، بر اهمیت همکاری تیمی، توانمندسازی خانواده ها و ایجاد جامعه ای فراگیرتر برای کودکان سندرم دان تاکید می شود. هدف این مقاله، ارائه بینشی جامع و مبتنی بر شواهد برای متخصصان، خانواده ها و دست اندرکاران حوزه آموزش و توانبخشی در راستای به حداکثر رساندن پتانسیل یادگیری و رشد کودکان سندرم دان است.

کلیدواژه ها:

سندرم دان ، آموزش ، توانبخشی ، یادگیری