کاربرد بازی های بومی محلی در آموزش مهارت های اجتماعی در مدارس چندپایه مناطق محروم

مدارس چندپایه در مناطق محروم ایران با چالش های متعددی از جمله کمبود نیروی انسانی، محدودیت منابع آموزشی و تفاوت سطح سنی دانش آموزان مواجه اند. در چنین شرایطی، بهره گیری از روش های آموزشی بومی و خلاقانه می تواند به ارتقای کیفیت آموزشی کمک کند. یکی از این روش ها، استفاده از بازی های بومی محلی به عنوان ابزاری آموزشی برای تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان است. بازی های بومی، به دلیل پیوند عمیق با فرهنگ محلی، از مقبولیت بالایی در میان کودکان برخوردارند و می توانند در فضایی طبیعی، مهارت هایی همچون همکاری، همدلی، رعایت نوبت، حل مسئله و احترام به دیگران را در کودکان پرورش دهند. این مقاله، با رویکردی مروری و تحلیلی، به بررسی ظرفیت بازی های بومی در آموزش غیرمستقیم مهارت های اجتماعی در کلاس های چندپایه ابتدایی می پردازد. نتایج بررسی منابع نظری و مطالعات انجام شده نشان می دهد که استفاده هدفمند از این بازی ها می تواند تعاملات میان فردی دانش آموزان را بهبود بخشیده و حس تعلق به مدرسه را تقویت کند. یافته ها همچنین نشان می دهد که آموزش مبتنی بر بازی های بومی می تواند راهکاری کم هزینه، موثر و بومی ساز برای توسعه مهارت های زندگی در مدارس محروم باشد.

کلیدواژه ها:

بازی های بومی محلی ، مدارس چندپایه ، مهارت های اجتماعی ، آموزش در مناطق محروم ، آموزش مبتنی بر بازی