تاثیرتلفیق موسیقی، نمایش و هنرهای تجسمی در فوق برنامه ها بر افزایش رشد تحصیلی و روانشناختی دانش آموزان

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ادغام موسیقی، نمایش و هنرهای تجسمی در فوق برنامه ها بر رشد تحصیلی و روانشناختی دانش آموزان مدرسه ای بود. روش ها: از رویکردی ترکیبی با استفاده از ابزارهای روان سنجی مانند ماتریس های پیشرونده ریون، مقیاس رتبه بندی عملکرد تحصیلی (APRS)، پرسشنامه نقاط قوت و مشکلات (SDQ)، سیستم بهبود مهارت های اجتماعی (SSIS) و پرسشنامه روابط همسالان (PRQ) استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع تحصیلی متوسطه اول آبادان بودند که تعداد ۹۰ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و به گروه های تجربی (۴۵ نفر) و کنترل (۴۵ نفر) تقسیم شدند و ۶ هفته طول کشید و ارزیابی ها در مراحل قبل از برنامه، اواسط برنامه، پس از برنامه و پیگیری انجام شد. جهت بررسی داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده و نرمافزار SPSS استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد پیشرفت های قابل توجهی در استدلال انتزاعی غیرکلامی، عملکرد تحصیلی در ریاضی و خواندن و رفاه عاطفی مشاهده شد. مهارت های اجتماعی و روابط همسالان اختلالات اولیه را نشان دادند اما در نهایت تعاملات اجتماعی را افزایش دادند. یافته ها مزایای شناختی، عاطفی و اجتماعی ادغام هنر در آموزش را نشان می دهند و بر پتانسیل چنین برنامه هایی برای غنی سازی برنامه های درسی مدرسه ای تاکید می کنند. نتیجه گیری: این مطالعه، پذیرش گسترده تر ادغام هنر در آموزش را پیشنهاد می کند و ظرفیت آن را برای بهبود مهارت های شناختی، تاب آوری عاطفی و شایستگی های اجتماعی برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، نمایش و هنرهای تجسمی ، فوق برنامه ، رشد تحصیلی و روانشناختی ، دانش آموزان