بررسی رابطه تعامل اجتماعی و خطرپذیری با میزان یادگیری دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان الشتر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تعامل اجتماعی و خطرپذیری با میزان یادگیری دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان الشتر انجام شده است. پژوهش به شیوه توصیفی - همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر الشتر که تعداد آنان برابر ۷۲۵ نفر بود. براساس جدول کرجسی و مورگان، از تعداد ۷۲۵ نفر کل دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر الشتر حداقل حجم نمونه برابر با ۲۵۰ نفر تعیین شد که این نمونه به شیوه تصادفی طبقه ای نسبی بر حسب جنسیت انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از، پرسشنامه های تعامل اجتماعی کالیفرنیا (کلارک و همکاران، ۱۹۵۳)، مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زاده محمدی، ۱۳۹۰) و معدل دانش آموزان استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف استاندارد از آزمون های آمار استنباطی مانند آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار بدست آمده برای ضریب همبستگی پیرسون بین تعامل اجتماعی با میزان یادگیری (۳۰۴/۰r= ) در سطح آلفای ۰۱/۰ معنی دار است (۰۰۰۱/۰sig <)، همچنین مقدار بدست آمده برای ضریب همبستگی پیرسون بین خطرپذیری با میزان یادگیری (۲۲۷/۰-r= ) در سطح آلفای ۰۱/۰ معنی دار است (۰۰۰۱/۰sig <) بود. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد بین تعامل اجتماعی و میزان یادگیری رابطه مثبت و بین خطرپذیری با میزان یادگیری دانش آموزان رابطه منفی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تعامل اجتماعی ، خطر پذیری ، میزان یادگیری ، دانش آموزان دوره دوم متوسطه