نقش بازی در ارتقای کیفیت آموزش و تفاوت آن با روش های سنتی

یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان رویکردی نوآورانه در آموزش ابتدایی، توانایی ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری را در مقایسه با روش های سنتی دارد. این مقاله با هدف بررسی تاثیر «بازی های ترکیبی» شامل بازی های دیجیتال، رومیزی و مشارکتی بر انگیزش، مشارکت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و مقایسه نتایج آن با روش های سنتی تدریس نگارش شده است. روش تحقیق توصیفی برپایه جمع آوری اطلاعات از منابع و به صورت کتابخانه ای بوده است.. نتایج نشان دادند که استفاده از عناصر کلیدی طراحی بازی اعم از بازخورد فوری، تعامل گروهی و داستان پردازی، موجب افزایش معنادار انگیزش یادگیری، مشارکت فعالانه و درک مفاهیم درسی شد. همچنین یافته ها نشان می دهد که ادغام بازی های ترکیبی در فرایند تدریس می تواند جایگزین یا تکمیل کننده ارزشمندی برای روش های سنتی باشد و افق های جدیدی در طراحی برنامه های آموزشی گشاید

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، کیفیت آموزش ، روش های سنتی تدریس