بررسی نقش شیوه های فرزندپروری بر خودنظم دهی و تقویت ذهنی مسئولیت پذیری تحصیلی در میان دانش آموزان استان گلستان

امروزه با توجه به تغییرات سریع محیط آموزشی و افزایش فشارهای تحصیلی، مسئله اضطراب دانش آموزان و انگیزش تحصیلی به یکی از مهم ترین چالش های نظام آموزشی تبدیل شده است. خودتنظیمی به عنوان یکی از مهارت های اساسی روان شناختی، نقش مهمی در مدیریت هیجانات، افزایش تمرکز و ارتقاء عملکرد تحصیلی ایفا می کند. همچنین، تکنیک های خودتنظیمی به دانش آموزان کمک می کند تا با کنترل بهتر بر رفتارها و افکار خود، انگیزش درونی را تقویت کرده و اضطراب تحصیلی را کاهش دهند. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر تکنیک های خودتنظیمی بر افزایش انگیزش و کاهش اضطراب تحصیلی در دانش آموزان مقاطع ابتدایی و متوسطه استان گلستان می باشد. این مطالعه با بهره گیری از روش تحقیق کمی و طراحی شبه آزمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقاطع ابتدایی و متوسطه دوم در شهرهای مختلف استان گلستان بوده و نمونه ای تصادفی از آن ها انتخاب شده است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد انگیزش تحصیلی و اضطراب تحصیلی، به همراه اجرای دوره های آموزش تکنیک های خودتنظیمی در قالب کارگاه های آموزشی می باشد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش تکنیک های خودتنظیمی به طور معنی داری انگیزش تحصیلی دانش آموزان را افزایش داده و سطح اضطراب تحصیلی آن ها را کاهش می دهد. این نتایج بیانگر اهمیت پرورش مهارت های خودتنظیمی در نظام آموزش و پرورش برای ارتقاء سلامت روان و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. در نهایت، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی و مشاوره ای مرتبط با خودتنظیمی به صورت منظم در مدارس اجرا شده و والدین و معلمان نیز در این زمینه آموزش های لازم را دریافت کنند تا زمینه رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم آید.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، خودنظم دهی ، مسئولیت پذیری تحصیلی ، دانش آموزان ، روان شناسی تربیتی ، استان گلستان