نقش محیط یادگیری ایمن و حمایتگر در کاهش ترک تحصیل و افت تحصیلی دانش آموزان استان گلستان

ترک تحصیل و افت تحصیلی، دو مسئله بنیادین و نگران کننده در نظام آموزش وپرورش به ویژه در مناطق کمتر توسعه یافته به شمار می روند. این پدیده ها پیامدهایی مانند افزایش بیکاری، گسترش ناهنجاری های اجتماعی، کاهش سرمایه انسانی و شکاف طبقاتی را به دنبال دارند. در سال های اخیر، رویکردهای نوین تربیتی، بر نقش «محیط یادگیری ایمن و حمایتگر» در ارتقای کیفیت آموزش و پیشگیری از ترک تحصیل تاکید فراوان داشته اند.پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش محیط یادگیری ایمن، از منظر فیزیکی، روانی و اجتماعی، در کاهش ترک تحصیل و افت عملکرد تحصیلی دانش آموزان، در مدارس استان گلستان انجام شده است. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و رویکرد پیمایشی، داده ها از معلمان، مدیران و مشاوران مدارس همه مقاطع گردآوری شد. نتایج نشان داد که وجود فضای آموزشی امن، حمایت هیجانی معلمان، روابط سالم بین دانش آموزان و مسئولیت پذیری آموزش دهندگان در قبال رفاه روانی دانش آموزان، نقش معناداری در کاهش افت تحصیلی و احتمال ترک مدرسه دارد.این پژوهش نشان داد که «احساس تعلق به مدرسه» و «ارتباط حمایتی معلم-دانش آموز»، از عوامل پیش بینی کننده کلیدی برای تداوم تحصیل هستند. همچنین، مدیریت مدرسه ای که به عدالت، احترام، شفافیت در قوانین، و تقویت سلامت روانی اهمیت می دهد، می تواند محیطی بسازد که دانش آموزان نه تنها برای یادگیری بلکه برای رشد فردی و اجتماعی در آن بمانند. یافته های این تحقیق می تواند راهنمای موثری برای سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و آموزگاران در طراحی مداخلات پیشگیرانه باشد.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری ایمن ، حمایت روانی و اجتماعی ، ترک تحصیل ، افت تحصیلی ، سلامت روان دانش آموز ، احساس تعلق به مدرسه ، آموزش حمایتی