توسعه فضای سبز شهری: تاثیرات اجتماعی و زیست محیطی.

گسترش و سامان دهی فضای سبز شهری نقش محوری در بهبود کیفیت زیست محیطی، ارتقای سلامت جسمی و روانی شهروندان و افزایش همبستگی اجتماعی ایفا می کند. این مقاله با روش مروری-تحلیلی به بررسی تاثیرات اجتماعی و زیست محیطی توسعه فضای سبز شهری می پردازد؛ مبانی نظری شامل مزایای اکوسیستمی، خدمات اکوسیستم شهری و نقش فضای سبز در تاب آوری شهری تشریح می شود. مرور پیشینه داخلی و بین المللی نشان می دهد فضای سبز به کاهش اثرات جزیره گرمای شهری، پالایش آلودگی هوا، مدیریت رواناب، و افزایش تنوع زیستی کمک کرده و از منظر اجتماعی با افزایش تعاملات اجتماعی، کاهش استرس و ارتقای سلامت عمومی مرتبط است. در عین حال نابرابری دسترسی به فضای سبز و ملاحظات عدالت محیطی، نگهداری و تامین مالی، و دخالت های کالبدی از چالش های اصلی محسوب می شوند. یافته های مروری به پیشنهادهایی برای سیاست گذاری شهری منتهی می شود که شامل برنامه ریزی توزیع عادلانه، بهره گیری از زیرساخت سبز یکپارچه (Green Infrastructure)، ترکیب گونه های بومی، راهکارهای مشارکتی در طراحی و نگهداری و ارزیابی مستمر اثرات محیطی و اجتماعی است. اجرای این راهکارها می تواند هم زمان مزایای زیست محیطی و رفاهی را تقویت کرده و شهرها را برای مواجهه با تغییرات اقلیمی و رشد جمعیتی تاب آورتر سازد. (حداکثر ۲۵۰ کلمه)

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، خدمات اکوسیستم ، سلامت شهری ، عدالت محیطی ، زیرساخت سبز ، تاب آوری شهری