تحلیل و ارزیابی سازگاری و ناسازگاری کاربری زمین های پیرامون پردیس دانشگاه زابل

سازگاری و ناسازگاری بین کاربری های زمین شهری به دلیل تاثیرات مثبت و منفی است که کاربری های همسایه بر روی هم دارند. برای چیدمان کاربری ها در کنار یکدیگر و مکان یابی کاربری ها، معیارهای ویژه ای برای هر کاربری درنظر گرفته می شود؛ به طوری که قرارگیری دو کاربری در کنار هم باید با توجه به این معیارها صورت گیرد. در این تحقیق به بررسی تحلیل سازگاری و ناسازگاری کاربری زمین های اطراف دانشگاه زابل با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی پرداخته شده است. روش تحقیق مقاله حاضر، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی در سطح محدوده مورد بررسی (کاربری زمین های پیرامون دانشگاه زابل) بوده است. با استفاده از قابلیت های نرم افزار ArcGIS داده ها و اطلاعات مکانی حاصل از برداشت های میدانی محدوده مورد مطالعه تشکیل و تجزیه و تحلیل شدند علاوه بر این از ماتریس سازگاری نیز استفاده شده است. جزئیات کاربری ها با تحلیل وضعیت ها در قالب نقشه های منتج از برداشت میدانی اجرا و ارایه شدند. نتایج نشان میدهد که در بعضی از کاربری ها اصول و مهندسی در رعایت حریم سازگاری کاربری ها نسبت به همدیگر در نظر گرفته نشده است، در این راستا، اولویت ها و وضعیت واریانس پهنه کاربری ها تعیین شد و پیشنهاداتی طرح و ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

ماتریس سازگاری ، کاربری زمین شهری ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، زابل