ارزیابی چگونگی توزیع فضایی مراکز آموزشی (مطالعه موردی؛ مدارس شهر خوراسگان)

مراکز آموزشی فضاهایی هستند که در آن به تربیت و پرورش اساسی ترین عامل توسعه و پیشرفت هر جامعه، یعنی نیروی انسانی ماهر و متخصص پرداخته می شود. بر همین اساس است که برنامه ریزی، توزیع فضایی و به دنبال آن مکان گزینی مناسب مراکز آموزشی و نیز رعایت ضوابط و استانداردهای آن اهمیت اساسی پیدا می کند. چرا که مسئله دسترسی به فضاهای شهری به ویژه فضاهای آموزشی در شهر به قدری حائز اهمیت است که دسترسی عادلانه به این فضاها یکی از مولفه های اساسی توسعه پایدار محسوب می گردد و این امر می تواند با یک مدیریت یکپارچه و همه جانبه نگر در اداره شهر و در نتیجه مکانگزینی صحیح کاربری ها در سطح شهر تحقق یابد. پژوهش حاضر با این فرضیه که توزیع فضایی و مکان یابی مراکز آموزشی شهر خوراسگان از شرایط مطلوبی برخوردار نمی باشد مطرح گردیده است. روش تحقیق انجام این پژوهش، توصیفی – تحلیلی و به صورت موردی بوده، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری و توصیفی و همچنین از نرم افزارهای Excel، َArc GIS استفاده شده است. از یافته های این پژوهش می توان به عدم تناسب بین تعداد فضاهای آموزشی با میزان جمعیت و تعداد خانوار ساکن در شهر، عدم بکارگیری معیارهای صحیح مکان یابی در استقرار فضاهای آموزشی، پایین بودن سرانه فضاهای آموزشی نسبت به سرانه استاندارد و تحت پوشش قرار نگرفتن تمام سطح شهر از نظر دسترسی به مراکز آموزشی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

کاربری ، مراکز آموزشی ، مکان یابی ، توزیع فضایی ، خوراسگان