بازاندیشی در نظام ارزشیابی تحصیلی با تاکید بر سنجش شایستگی های کلیدی

نظام ارزشیابی تحصیلی از ارکان اساسی فرآیند یاددهی–یادگیری در مدارس است و نقش آن در هدایت آموزش و ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان غیرقابل انکار است. این پژوهش به بازاندیشی در نظام های سنتی ارزشیابی تحصیلی با تاکید بر سنجش شایستگی های کلیدی می پردازد. هدف مطالعه، شناسایی نقاط ضعف ارزشیابی های مرسوم و ارائه راهکارهای مبتنی بر شایستگی برای بهبود عملکرد تحصیلی و توانمندی های دانش آموزان است. روش پژوهش به صورت مروری و تحلیلی است و منابع علمی مرتبط با ارزشیابی مبتنی بر شایستگی و تجربیات مدارس مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد که تمرکز صرف بر نمره و آزمون های سنتی موجب محدود شدن یادگیری فعال، تفکر انتقادی و مهارت های کاربردی دانش آموزان می شود. همچنین، شواهد حاکی از آن است که ادغام روش های ارزیابی کیفی و چندبعدی، توانمندی های کلیدی و مهارت های عملی دانش آموزان را بهتر منعکس می کند. پژوهشگران تاکید دارند که بازنگری در نظام ارزشیابی نیازمند آموزش معلمان، طراحی ابزارهای سنجش شایستگی و همکاری خانواده و مدرسه است. این مطالعه پیشنهاد می کند که تغییر نگرش از ارزشیابی صرفا نمره ای به ارزشیابی شایستگی محور می تواند عدالت آموزشی و انگیزه یادگیری را افزایش دهد. در نهایت، ارائه چارچوب های عملی برای سنجش شایستگی های کلیدی می تواند به بهبود کیفیت آموزش و توسعه همه جانبه دانش آموزان کمک کند. نتایج این پژوهش می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران، مدیران و معلمان در بازطراحی نظام های ارزشیابی مدارس باشد.

کلیدواژه ها:

بازاندیشی آموزشی ، ارزشیابی تحصیلی ، شایستگی های کلیدی ، یادگیری فعال ، نظام آموزشی ، سنجش عملکرد ، مهارت های کاربردی