بررسی رابطه بین میزان خودکارآمدی مدیران مدارس ابتدایی و رضایت شغلی معلمان در آن واحدها

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین خودکارآمدی مدیران مدارس ابتدایی و رضایت شغلی معلمان در واحدهای آموزشی ابتدایی است. با توجه به اهمیت نقش مدیران در ایجاد محیط کاری مثبت و تاثیر آن بر رضایت معلمان، این پژوهش به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال است که آیا خودکارآمدی مدیران می تواند به عنوان یک عامل تعیین کننده در رضایت شغلی معلمان نقش ایفا کند یا خیر. این مطالعه با استفاده از روش های کمی و کیفی، به بررسی نظرات و تجربیات مدیران و معلمان در مدارس ابتدایی مختلف می پردازد. ابزارهای جمع آوری داده شامل پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی مدیران و رضایت شغلی معلمان، مصاحبه های نیمه ساختاریافته و تحلیل اسناد و مدارک موجود در مدارس است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین خودکارآمدی مدیران و رضایت شغلی معلمان رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، مدیرانی که از سطح بالاتری از خودکارآمدی برخوردارند، می توانند محیط کاری بهتری را ایجاد کرده و رضایت شغلی معلمان را افزایش دهند. این یافته ها بر اهمیت توسعه مهارت های مدیریتی و خودآگاهی مدیران مدارس ابتدایی تاکید دارد. بر اساس نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی و کارگاه های تخصصی برای مدیران مدارس ابتدایی با هدف ارتقاء خودکارآمدی و بهبود روابط کاری با معلمان طراحی و اجرا شود. همچنین، سیاست گذاران آموزشی باید به ایجاد ساختارهای سازمانی حمایت کننده و فراهم کردن منابع لازم برای مدیران و معلمان توجه ویژه ای داشته باشند تا بتوانند محیطی پویا و رضایت بخش را در مدارس ابتدایی ایجاد کنند. این تلاش ها در نهایت به بهبود کیفیت آموزش و پرورش در سطح مدارس ابتدایی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی مدیران ، رضایت شغلی معلمان ، مدارس ابتدایی