نقش ابزارهای کمک شنوایی در درک و یادگیری بهتر مفاهیم آموزشی برای دانش آموزان با آسیب شنوایی

امروزه یکی از مهم ترین چالش های نظام های آموزشی، فراهم سازی فرصت های برابر برای یادگیری و دسترسی به دانش برای تمامی دانش آموزان است. دانش آموزانی که با مشکلات شنوایی مواجه اند، در فرآیند یادگیری با محدودیت های جدی روبه رو می شوند؛ چرا که بخش عمده ای از ارتباطات آموزشی و انتقال مفاهیم بر اساس شنیدن و درک زبانی استوار است. ابزارهای کمک شنوایی نظیر سمعک ها، کاشت حلزون، سیستم های FM و فناوری های نوین شنوایی، توانسته اند نقش بسزایی در ارتقای کیفیت یادگیری این گروه از دانش آموزان ایفا کنند. این ابزارها با تقویت صدا، حذف نویزهای اضافی و ایجاد امکان تمرکز بهتر بر گفتار معلم، شرایطی فراهم می سازند که فرد دارای کم شنوایی بتواند محتوای آموزشی را به طور موثرتر درک کند. استفاده از ابزارهای کمک شنوایی تنها به تقویت صدا محدود نمی شود، بلکه به نوعی نقش پل ارتباطی میان دانش آموز و محیط آموزشی را ایفا می کند. مطالعات نشان می دهد که به کارگیری این فناوری ها در کلاس درس باعث بهبود مهارت های زبانی، افزایش توجه و تمرکز، تقویت حافظه شنیداری و در نهایت ارتقای عملکرد تحصیلی می شود. از سوی دیگر، بهره گیری از این ابزارها زمینه تعامل اجتماعی موثرتر دانش آموزان کم شنوا با همسالان و معلمان را فراهم می آورد که این خود عاملی کلیدی در ایجاد اعتمادبه نفس، انگیزش تحصیلی و رشد مهارت های ارتباطی آنان است. از منظر روان شناختی، استفاده از ابزارهای کمک شنوایی موجب کاهش اضطراب ناشی از ناتوانی در شنیدن و درک صحیح مطالب می شود. چنین فناوری هایی احساس تعلق و پذیرش در محیط آموزشی را افزایش داده و به دانش آموز امکان می دهد تا بدون احساس محرومیت یا تفاوت آشکار، در فعالیت های گروهی و کلاسی مشارکت فعالانه داشته باشد. این امر به طور مستقیم بر یادگیری عمیق، خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

آسیب شنوایی ، ابزارهای کمک شنوایی ، یادگیری موثر ، درک مفاهیم آموزشی ، مشارکت کلاسی