هوش هیجانی به عنوان محرک یادگیری: نقش توانایی های عاطفی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

در سال های اخیر، توجه پژوهشگران و متخصصان تعلیم و تربیت به این نکته جلب شده است که موفقیت تحصیلی دانش آموزان تنها به مهارت های شناختی و توانایی های ذهنی محدود نمی شود، بلکه مولفه های هیجانی و عاطفی نیز نقش تعیین کننده ای در این زمینه ایفا می کنند. هوش هیجانی، به عنوان مجموعه ای از توانایی ها شامل شناخت و درک هیجان های خود و دیگران، مدیریت احساسات، همدلی و مهارت های ارتباطی، عاملی اساسی در ارتقای انگیزش، تمرکز و سازگاری با چالش های آموزشی است. دانش آموزانی که سطح بالاتری از هوش هیجانی دارند، توانایی بیشتری در کنترل استرس های تحصیلی، ایجاد روابط مثبت با همسالان و معلمان، و بهره گیری از فرصت های یادگیری نشان می دهند. این ویژگی ها در نهایت به بهبود کیفیت یادگیری، افزایش اعتمادبه نفس و ارتقای عملکرد تحصیلی منجر می شود. آموزش و تقویت هوش هیجانی در مدارس می تواند به عنوان راهبردی کارآمد برای ایجاد محیطی حمایتگر، کاهش اضطراب های آموزشی و پرورش نسلی توانمندتر در مدیریت ابعاد مختلف زندگی فردی و تحصیلی مورد توجه قرار گیرد. این مقاله به بررسی نقش توانایی های هیجانی در موفقیت تحصیلی پرداخته و اهمیت توجه به ابعاد غیرشناختی یادگیری را در نظام آموزشی معاصر تبیین می کند.واژگان کلیدی: هوش هیجانی، موفقیت تحصیلی، مهارت های عاطفی، انگیزش یادگیری، سازگاری آموزشی