بررسی کفایت فلسفی داستان حضرت ابراهیم (ع) و آزر از منظر فبک

داستانهای حوزه فلسفه برای کودکان و نوجوانان شایسته است در سه محور کفایت فلسفی، کفایت ادبی و کفایت روان شناختی مورد بررسی قرار گیرد. تفکر و تعقل در دین مبین اسلام همواره مورد تاکید بوده است و در منابع مختلف از جمله قرآن؛ کتاب آسمانی ما مسلمانان بسیار به آن اشاره شده است. داستان حضرت ابراهیم و آزر، یکی از داستان های مشهور در قرآن کریم است که مضامین اخلاقی و بر پایه منطق و دلیل را به خوبی می توان از میان گفت وگوی شخصیتها دریافت کرد؛ لذا بازگو کردن این گونه داستانها برای سنین کودکان، مفاهیمی قابلتامل را یادآوری می نماید. پژوهش پیش رو به روش توصیفی - تحلیلی با استناد به منابع مکتوب به بررسی عناصر فلسفی موجود در داستان پرمایه حضرت ابراهیم علیه السالم و پدرش آزر از منظر فبک پرداخته است. یافته ها نشان میدهد محتوای این داستان از غنای فلسفی مطلوبی برخوردار است. مفاهیم طبیعتشناسی و خداشناسی در آن پررنگ است. وقایع داستان بر پایه رابطه علی و معلولی استوار است. پایان داستان، باز است و فقط کودک را به سمت نتیجه درست راهنمایی میکند تا کودک بتواند خودش با تالش و تفکر، نتیجه را کشف نماید. سبک گفتوگوی داستان بسیار شبیه به گفت وگوهای سقراطی است و از کل به جزء حرکت میکند. گفت وگوها نیز میتواند الگوی بسیار خوبی در کلاس های فبک باشد. زبان این داستان بسیار روان است. اصطلاحات و کنایات دشوار در آن دیده نمی شود و خواندن و فهم آن برای اکثر گروه های سنی کودکان، آسان است.

کلیدواژه ها:

ابراهیم (ع) و آزر ، فلسفه برای کودکان و نوجوانان ، داستان ، کفایت فلسفی