راهبردهای پرورش مهارت تحلیل و عملگرایی در آموزش زبان قرآن برای کودکان

نظام آموزش، هنگامیکه مسیر آموختن را با ترکیب و تلفیقی از علم و عمل اجرا و پیاده سازی نماید روند یادگیری به بهترین شکل انجام خواهد شد. در این میان، آموزش دروس به زبان دیگر، نیازمند توجه و دقت بیشتر است. اهمیت قرآن و نقش مهم آن که در هماهنگی با دیگر دروس ایفا می کند برای جوامعی که از یک خانواده زبانی هستند بسیار حائز اهمیت است. آموزش آموزه های کتاب مقدس ما مسلمانان با عنوان قوی ترین و بهترین منبع هدایت بشر به ویژه، نوآموزان و کودکان امری مهم و قابل تامل است. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی به استناد منابع مکتوب به بررسی راهبردهای پرورش مهارت تحلیل و عملگرایی در آموزش زبان قرآن برای کودکان و نوآموزان پرداخته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ساختار محتوای کتب قرآن، متناسب با نیاز جامعه، سطح علمی و شناختی فراگیران و در ارتباط با مسائل روز زندگی آنها طراحی شده است. در کنار محتوای مفید، نکته حائز اهمیت آن است که صرف آموختن و انتقال مطالب به فراگیر در جریان آموزش کافی نیست و معلم می بایست با اتکای به اخلاق حرفه ای با شناختی که از استعدادها و توانایی های فراگیران حاصل می کند به طرح الگوهای تدریس موثر، متفاوت و مناسب با ارائه منطقی به مخاطب به گونه ای که بتواند بین آموخته های قبل و حال ارتباط برقرار کند، توجه به جنبه خلاقیت و هنرآفرینی به واسطه انجام پژوهش های علمی، مشخص کردن گرایش های هر درس و انتخاب آگاهانه و در نهایت بازنگری در سرفصل ها و متون درس می تواند در ایجاد انگیزه و علاقه و سپس رشد فراگیر نقشی بسزا ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، محتوا ، تدریس ، قرآن کریم ، کودکان و نوآموزان