نقش داستان های فلسفی در پرورش تفکر انتقادی و مهارت حل مساله کودکان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش داستان های فلسفی در تقویت دو مهارت بنیادین تفکر انتقادی و حل مساله در کودکان انجام شده است. در حالیکه مدل های سنتی آموزش اغلب بر انتقال دانش به صورت یکطرفه و حفظ کردن اطلاعات تکیه دارند، رویکردهای جدید به دنبال ایجاد محیط هایی هستند که در آنها کودکان به طور فعال در فرایند یادگیری مشارکت کنند. تفکر انتقادی و مهارت حل مساله از جمله مهمترین مولفه های شناختی در رشد کودکان محسوب می شوند که تاثیرات عمیقی بر زندگی فردی و اجتماعی آنها دارند. نظریه پردازان حوزه فلسفه برای کودکان، همچون لیپمن و متیوز، معتقدند که داستان های فلسفی با طرح پرسش های عمیق و ایجاد موقعیت های چالش برانگیز، زمینه ای را برای پرورش تفکر نقادانه و خلاقانه در کودکان فراهم می کنند. شواهد تجربی نیز این ادعا را تایید کرده و نشان می دهند که داستان های فلسفی به طور موثری کودکان را به سمت استدلال منطقی و جستجوی شواهد سوق می دهند. این پژوهش با تمرکز بر ارتباط بین داستان های فلسفی، تفکر انتقادی و مهارت حل مساله، به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا داستان های فلسفی می توانند به عنوان ابزاری موثر در تقویت این دو مهارت در کودکان مورد استفاده قرار گیرند و چه مکانیسم هایی در این رابطه دخیل هستند. یافته های این پژوهش می تواند به طراحی برنامه های آموزشی نوین و پرورش نسلی از کودکان خالق و توانمند در حل مسائل پیچیده کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، حل مساله ، داستان های فلسفی