بررسی نقش هوش مصنوعی در طراحی و اجرای روش های نوین تدریس

هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از پیشروترین فناوری های قرن بیست ویکم، تاثیر عمیقی بر حوزه آموزش و یادگیری گذاشته است. پیشرفت های اخیر در الگوریتم های یادگیری ماشین، پردازش زبان طبیعی و تحلیل داده های کلان، امکان طراحی و اجرای روش های نوین تدریس را فراهم ساخته اند که می توانند به طور چشمگیری کیفیت فرآیند آموزش را بهبود بخشند. هوش مصنوعی با فراهم کردن ابزارهایی نظیر سامانه های آموزش تطبیقی (Adaptive Learning Systems)، دستیارهای آموزشی هوشمند، ارزیابی خودکار، و محیط های یادگیری شخصی سازی شده، قادر است متناسب با نیاز، سرعت یادگیری و سبک شناختی هر دانش آموز، محتوا و فعالیت های آموزشی را تنظیم کند. این فناوری نه تنها باعث افزایش بهره وری معلمان و کاهش بار کاری آنان می شود، بلکه تجربه یادگیری عمیق تر، تعاملی تر و انگیزشی تر را برای دانش آموزان فراهم می آورد.با این حال، پیاده سازی هوش مصنوعی در آموزش با چالش هایی همچون ملاحظات اخلاقی، حفظ حریم خصوصی داده ها، نیاز به زیرساخت های فناورانه پیشرفته و مقاومت فرهنگی مواجه است. این مقاله با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در طراحی و اجرای روش های نوین تدریس، ضمن مرور مطالعات پیشین، به تحلیل فرصت ها و تهدیدهای این فناوری در آموزش می پردازد و راهکارهایی برای بهره گیری بهینه از آن ارائه می کند. یافته ها نشان می دهند که استفاده هوشمندانه و مسئولانه از هوش مصنوعی، می تواند به تحول بنیادین در نظام های آموزشی منجر شود و رویکرد یادگیری را از مدل های سنتی به مدل های یادگیرنده محور و داده محور تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش تطبیقی ، یادگیری شخصی سازی شده ، روش های نوین تدریس ، فناوری آموزشی ، یادگیری ماشین