هوش مصنوعی و عدالت آموزشی: دسترسی نابرابر به فناوری های پیشرفته یادگیری

هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری پیشرفته، پتانسیل عظیمی برای تحول نظام های آموزشی و بهبود کیفیت یادگیری دارد؛ اما دسترسی نابرابر به فناوری های هوش مصنوعی در میان مناطق مختلف جغرافیایی و گروه های اجتماعی، مسئله عدالت آموزشی را به طور جدی تحت تاثیر قرار می دهد. این نابرابری در دسترسی می تواند شکاف های آموزشی را تعمیق بخشد و فرصت های برابر برای یادگیری موثر را کاهش دهد. پژوهش حاضر به بررسی چالش های مربوط به دسترسی نابرابر به فناوری های هوش مصنوعی در آموزش، پیامدهای آن بر عدالت آموزشی و راهکارهای کاهش این شکاف ها می پردازد. نتایج نشان می دهد که توسعه زیرساخت های فناوری، آموزش معلمان و دانش آموزان، سیاست گذاری های حمایتی و توجه ویژه به گروه های کم برخوردار، از عوامل کلیدی در ارتقای عدالت آموزشی در عصر هوش مصنوعی محسوب می شوند. در نهایت، تاکید می شود که تحقق عدالت آموزشی در بستر هوش مصنوعی مستلزم رویکردی جامع و مشارکتی میان دولت ها، نهادهای آموزشی و جوامع محلی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، عدالت آموزشی ، دسترسی نابرابر ، فناوری های یادگیری ، شکاف دیجیتال ، آموزش فراگیر