هوش مصنوعی ،ابزارپشتیبان تصمیم گیری معلمان در انتخاب روش تدریس

تحولات اخیر در حوزه هوش مصنوعی، فرصت های نوینی را برای ارتقای تصمیم گیری های آموزشی فراهم آورده است. یکی از مهم ترین عرصه های کاربرد این فناوری، پشتیبانی از معلمان در انتخاب روش تدریس بهینه برای کلاس های متنوع و پویا است. در دهه های گذشته، تصمیم گیری معلمان عمدتا بر اساس تجربه شخصی، الگوهای سنتی، و بازخوردهای محدود و غیرساخت یافته شکل می گرفت؛ اما امروزه، ابزارهای هوش مصنوعی با بهره گیری از داده کاوی، یادگیری ماشین، و تحلیل پیش بین، قادرند مجموعه ای عظیم از داده های مرتبط با وضعیت تحصیلی، ویژگی های فردی، سبک یادگیری، و حتی حالات هیجانی دانش آموزان را پردازش کنند و پیشنهادهایی مبتنی بر شواهد ارائه دهند. مقاله حاضر با رویکرد تحلیلی–مروری، ضمن بررسی زیرساخت های فنی و مفهومی به کارگیری هوش مصنوعی در تصمیم گیری های آموزشی، مزایا، چالش ها، و ملاحظات اخلاقی این فرایند را واکاوی می کند. در این راستا، ابتدا ضرورت استفاده از فناوری های هوش مصنوعی و نقش تحلیل داده در انتخاب روش تدریس بهینه تبیین شده، سپس کاربرد سیستم های توصیه گر و شخصی سازی یادگیری از طریق الگوریتم های یادگیری ماشین معرفی می شود. همچنین، مسئله سوگیری الگوریتم ها، امنیت و محرمانگی داده ها و آموزش معلمان به عنوان عناصر کلیدی موفقیت این رویکرد مورد بحث قرار گرفته است. یافته های مروری نشان می دهد که پیاده سازی نمونه های بین المللی نظیر TeachFX و Squirrel AI به بهبود تعامل معلم و دانش آموز، افزایش اثربخشی تدریس، و ارتقای انگیزش یادگیرندگان منجر شده است. در نهایت، چشم انداز بومی سازی این فناوری در نظام آموزشی ایران با تاکید بر زبان و فرهنگ محلی، محتوای ملی، و توانمندسازی معلمان ترسیم می شود. این نتایج تاکید می کند که هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین، بلکه به عنوان یک همیار توانمند می تواند جایگاه معلم را در عصر آموزش هوشمند تثبیت و ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تصمیم گیری آموزشی ، روش تدریس