مروری بر اثربخشی آموزش مبتنی بر شبیه سازی و فناوریهای کمک آموزشی در تدریس حرفه ای به دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف این مقاله مروری، بررسی نقش و اثربخشی فناوری های نوین از جمله شبیه سازی و ابزارهای کمک آموزشی در آموزش مهارت های حرفه ای به دانش آموزان کم توان ذهنی است. این گروه از دانش آموزان به دلیل محدودیت های شناختی، نیازمند روش های آموزشی ویژه ای هستند که بتوانند مفاهیم عملی و مهارت های روزمره و شغلی را به شکلی ملموس، جذاب و قابل فهم درک کنند. فناوری های نوین آموزشی، به ویژه محیط های شبیه سازی شده، می توانند بستری ایمن، تکرارپذیر و تعاملی را برای یادگیری فراهم آورند و در افزایش انگیزه، مشارکت فعال و یادگیری مهارت های کاربردی موثر واقع شوند. در این پژوهش، مجموعه ای از مطالعات داخلی و خارجی منتشر شده در بازه زمانی دو دهه اخیر مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهند که استفاده از فناوری های کمک آموزشی مانند نرم افزارهای آموزشی، واقعیت مجازی، بازی های رایانه ای و سیستم های شبیه ساز، توانسته اند تاثیر مثبتی بر فرایند آموزش حرفه ای به دانش آموزان با نیازهای ویژه داشته باشند. به ویژه، این فناوری ها موجب بهبود درک مفاهیم، افزایش اعتماد به نفس، ارتقاء مهارت های اجتماعی و تسهیل انتقال یادگیری به محیط واقعی شده اند. در نتیجه گیری، مقاله تاکید می کند که بهره گیری هدفمند از فناوری های نوین در برنامه ریزی آموزشی می تواند راهکاری موثر در توانمندسازی دانش آموزان کم توان ذهنی باشد. همچنین، به کارگیری این فناوری ها باید با توجه به ویژگی های فردی، سطح توانایی و نوع نیازهای آموزشی طراحی و اجرا شود. پژوهش های آینده نیز باید به بررسی عمیق تر اثرات طولانی مدت این فناوری ها و موانع اجرایی آنها در بستر آموزش و پرورش رسیدگی بپردازند.

کلیدواژه ها:

فناوری های کمک آموزشی ، دانش آموزان کم توان ذهنی ، یادگیری فعال ، تدریس حرفه ای