نهادینه سازی فرایند توسعه پایدار؛ چالش های نظام آموزشی

نقش عامل انسانی در توسعه پایدار نقشی فراگیر، اثرگذار و غیر قابل انکار است. بر همین اساس آموزش و پرورش که خاستگاه تربیت نیروی انسانی در جوامع انسانی محسوب می شود، در تصمیم سازی ها و سیاست گذاری ها همواره مورد توجه سیاست مداران، اندیشمندان و کارشناسان حوزه های مختلف قرار داشته و دارد. در واقع باید اذعان داشت دستیابی به راهبردی توسعه محور که در آن همزمان با توسعه پایدار رفع نیازهای فردی و اجتماعی افراد با توجه به نیازهای نسل های آینده انجام پذیرد مستلزم آموزش افراد است و این آموزش هر چه از سنین پائین تر صورت پذیرد، کم هزینه تر و تاثیرگذارتر است. وجود نهاد آموزشی کارآمد برای فراهم آوردن بستر مناسب جهت تحول و توسعه نیازمند برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت است که در این برنامه ریزی باید تمام اهداف توسعه ای در نظر گرفته شود. چرا که هدف توسعه تغییر و دگرگونی مطلوب و همه جانبه در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، آموزشی و فرهنگی است و هرگاه در این مسیر به ظرفیت پرورش افکار آموزش یافته توجه شود، طی مسیر با شتاب بیشتری صورت خواهد گرفت. در این بین آموزش و پرورش به عنوان زیربنایی ترین نهاد در جامعه شرط اصلی و تردیدناپذیر توسعه همه جانبه و آینده محور در جوامع مختلف است. بنابراین با توجه به نقش کلیدی و مهم نظام های آموزشی در نهادینه کردن طرحواره پایداری در جوامع از یک طرف و همچنین ضرورت ترویج و اجرای رویکرد پایداری در این نظام ها، پژوهش حاضر با مرور و بررسی کتابخانه ای و ارزیابی و تحلیل اسناد و مدارک با روش فراتحلیل ابتدا به بررسی و نهادینه کردن فرایند توسعه پایدار در نظام های آموزشی به منظور جهت دهی کلی جوامع برای رسیدن به جوامع پرداخته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، نظام آموزشی ، چالش ها