سطحبندی و سنجش آسیب پذیری فضاهای آموزشی شهر ایرانشهر

زلزله در جهان به عنوان یکی از مخربترین و تهدیدآمیزترین عامل انهدام حیات انسانی - محیطی مطرح می باشد. آسیب های ناشی از آن در ابعاد مختلف متوجه جوامع شهری می باشد، این پدیده طبیعی به خودی خود در هر مکانی می تواند قابلیت ایجاد بحران و آسیب را داشته باشد، لذا آمادگی و برنامه ریزی دقیق برای تعیین درجات آسیب، کنترل، کاهش عواقب نامطلوب زلزله می تواند تعیین کننده درجه بحران آن می باشد، در نتیجه شناسایی مراکز آموزشی آسیب پذیر ضرورت می باشد. در این پژوهش با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به بررسی موضوع، مدارس در شهر ایرانشهر پرداخته شده است، لذا با استفاده از شاخص های فیزیکی-کالبدی(تراکم جمعیت، کیفیت ابنیه، کیفیت مصالح، ضریب اشغال) در چارچوب مدل تصمیم گیری چند معیاره VIKOR و GIS به منظور سطح بندی و ارزیابی آسیب لرزه ای فضاهای آموزشی پرداخته شده است. هدف این پژوهش سطح بندی و ارزیابی آسیب پذیری مدارس در هشت ناحیه شهر ایرانشهر با توجه به شاخص های مورد بررسی می باشد. براساس محاسبه میانگین Q در ۸ ناحیه از شهر ایرانشهر برابر با ۰.۴۸۶ به دست آمد که بیانگر پایین بودن میزان آسیب پذیری فضاهای آموزشی شهر ایرانشهر از حد متوسط می باشد. نتایج مورد نظر حاکی از آن است که ناحیه ۷ و ناحیه ۸ در بالاترین رتبه و دارای شرایط مطلوب هستند. ناحیه ۳ و ناحیه ۲ در پایین ترین رتبه و دارای شرایط نامطلوب می باشند، زیرا بناهای واقع شده در آن به دلیل فرسودگی بافت و استفاده از مصالح کم دوام و تراکم بالای جمعیت از آسیب پذیری بالایی برخوردار می باشند.

کلیدواژه ها:

سطحبندی ، فضاهای آموزشی ، آسیب پذیری ، GIS ، VIKOR