پیشبینی فرسودگی شغلی بر اساس استرس ادراکشده و سندروم پیشاز قاعدگی در کارمندان زن

هدف از انجام این پژوهش، پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس استرس ادراک شده و سندروم پیش از قاعدگی در کارمندان زن بود. این پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر روش پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی کارمندان زن مشغول به کار در شهرک صنعتی عباسآباد در سه ماهه اول سال ۱۴۰۳ بود که از میان این جامعه، به روش نمونه گیری در دسترس، ۲۰۰ نفر برگزیده شدند. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه فرسودگی شغلی (۱۹۸۱)، مقیاس استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳) و پرسشنامه سندروم پیش از قاعدگی (۲۰۰۳) استفاده شد. سپس داده های مورد نیاز از پرسشنامه ها استخراج و جهت توصیف و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از روشهای آمار توصیفی (مانند فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار و کمترین و بیشترین نمره) و در بخش آمار استنباطی نیز از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میزان ضریب همبستگی چند متغیری ۰.۷۹۶ با ضریب تعیین ۰.۶۳۳ است. مبنی بر اینکه متغیرهای پیش بینی در مدل به میزان حدودا ۶۳ درصد توان پیش بینی فرسودگی شغلی را داشتند. همچنین استرس ادراک شده با ضریب استاندارد ۰.۳۶۶ و سندروم پیش از قاعدگی با ضریب استاندارد ۰.۷۳۵ اثر مثبت و معناداری در ضریب خطا ۰.۰۵ بر فرسودگی شغلی در میان زنان داشتند مبنی بر اینکه با افزایش استرس ادراک شده و سندروم پیش از قاعدگی میزان فرسودگی شغلی در میان زنان نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، استرس ادراک شده ، سندروم پیش از قاعدگی ، کارمندان زن