رابطه هوش هیجانی با توانایی های شناختی و انگیزه پیشرفت و شادکامی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

این پژوهش به بررسی رابطه بین هوش هیجانی، تواناییهای شناختی، انگیزه پیشرفت و شادکامی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران پرداخته است. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل ۶۰۳۰ نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه (۳۰۴۰ پسر و ۲۰۹۰ دختر) بود که به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. نمونه شامل ۱۵۰ دانش آموز دختر بود که ۱۴۷ پرسشنامه معتبر از آنها جمع آوری شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های هوش هیجانی بارآن، تواناییهای شناختی نجاتی، شادکامی آکسفورد و انگیزه پیشرفت هارتر بودند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی با تواناییهای شناختی، انگیزه پیشرفت و شادکامی رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. علاوه بر این، بررسی اثرات هوش هیجانی بر زیرمقیاس های تواناییهای شناختی، انگیزه پیشرفت و شادکامی نشان داد که هوش هیجانی تاثیر مثبتی بر همه ی زیرمقیاس ها دارد. بیشترین اثرات مربوط به حافظه، انگیزه پیشرفت درونی و عاطفه مثبت بود. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و هر یک از متغیرهای تواناییهای شناختی، انگیزه پیشرفت و شادکامی دانش آموزان، رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج این پژوهش با بسیاری از تحقیقات پیشین هم خوانی دارد که نشاندهنده اهمیت هوش هیجانی در بهبود عملکرد تحصیلی و روانشناختی است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تواناییهای شناختی ، شادکامی ، انگیزه پیشرفت